تاثیرات اولیه ﻣﺎﻧﺪﮔﺎر ﻫﺴﺘﻨﺪ

اﮔﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺗﺎن ﻣﺮﺗﺐ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺷﻤﺎ ﭼﻪ ﺷﺨﺺ ﺧﻮﺑﯽ هستید. اﮔﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺗﺎن ﺷﻤﺎ را دوﺳﺖ ﻣﯽ داﺷﺘﻨﺪ، تشویق و ﺣﻤﺎﯾﺘﺘﺎن می کردند، اﮔﺮ ﺷﻤﺎ را ﺑﺪون ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﮐﺎرﺗﺎن ﺑﺎور ﻣﯽ داﺷﺘﻨﺪ، ﺷﻤﺎ ﺑﺎ این ﺑﺎور ﺑﺰرگ ﻣﯽ شدید ﮐﻪ آدم ﺧﻮب و ارزﺷﻤﻨﺪی هستید ﺗﺎ ﺳﻪ سالگی این ﺑﺎور ﺑﺨﺸﯽ از وﺟﻮد ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﺷﺪ و ﺷﻤﺎ در ﺑﺮﺧﻮرد ﺑﺎ دنیا ﺧﻮدﺗﺎن را ﺧﻮب و ﺑﯽ ﮐﻢ و ﮐﺎﺳﺖ ارزیابی ﻣﯽ ﮐﺮدید.اﮔﺮ ﭘﺪر و ﻣﺎدرﺗﺎن ﻤﯽ داﻧﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﮐﻠﻤﺎت و رﻓﺘﺎر آﻧﻬﺎ ﭼﻪ تاثیر بزرگی ﺑﺮ شخصیت ﺷﻤﺎ ﻣﯽ ﮔﺬارد، اﺣﺘﻤﺎﻻً از ﺷﻤﺎ اﻧﺘﻘﺎد ﻣﺨﺮب نمیﮐﺮدﻧﺪ، ﺷﻤﺎ را تایید می ﮐﺮدﻧﺪ و ﺑﺮای ﮐﻨﺘﺮل ﮐﺮدن ﺷﻤﺎ، ﻋﻮاﻃﻒ و اﺣﺴﺎﺳﺎﺗﺘﺎن را تخریب نمیﮐﺮدﻧﺪ.

وﻗﺘﯽ ﮐﻮدک ﺑﻪ ﻃﻮر ﭘﯿﻮﺳﺘﻪ و ﻣﺮﺗﺐ ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار ﺑﮕﯿﺮد، ﺑﻪ این نتیجه ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐﻪ اﺷﮑﺎﻟﯽ در او وﺟﻮد دارد. او ﻣﺘﻮﺟﻪ ﻧﯿﺴﺖ و درک ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭼﺮا ﻣﻮرد اﻧﺘﻘﺎد ﻗﺮار می گیرد، ﭼﺮا ﻣﺠﺎزات ﻣﯽ ﺷﻮد. اﻣﺎ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﭘﺪر و ﻣﺎدرش از ﺣﺎل و روز او اﻃﻼع دارﻧﺪ و بنابراین ﺷﺎﯾﺴﺘﻪ اﻧﺘﻘﺎدﻫﺎی ﭘﺪر و ﻣﺎدر ﺧﻮد اﺳﺖ.او ﺑﻪ این نتیجه می رسد که ارزﺷﻤﻨﺪ و دوﺳﺖ داشتنی نیست.اﺣﺴﺎس ﺑﯽ ارزش ﺑﻮدن ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.

 تقریبا ﺗﻤﺎم ﻣﺸﮑﻼت شخصیتی در ﻧﻮﺟﻮانی،دوران ﺑﻠﻮغ و ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﯽ ریشه در چیزی دارد ﮐﻪ رواﻧﺸﻨﺎﺳﺎن ﺑﻪ آن ﻋﺸﻖ دریغ ﺷﺪه ﻣﯽ گویند . ﻫﻤﺎن ﻃﻮر ﮐﻪ ﮔﻞ رز ﺑﻪ ﺑﺎران احتیاج دارد، ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﻣﻬﺮ و ﻣﺤﺒﺖ احتیاج دارﻧﺪ. وﻗﺘﯽ ﺑﭽﻪ ﻫﺎ ﺧﻮدﺷﺎن را دوﺳﺖ داﺷﺘﻨﯽ ﻧﺪاﻧﻨﺪ، اﺣﺴﺎس ﻋﺪم امنیت ﺧﺎﻃﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ. ﻓﮑﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ «: ﻣﻦ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ ﺧﻮب ﻧﯿﺴﺘﻢ » . ﺑﻌﺪ ﺷﺮوع ﺑﻪ رﻓﺘﺎرﻫﺎی تعدیلی ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﺗﺎ اﺿﻄﺮاب درونی ﺧﻮد را ﺟﺒﺮان ﮐﺮده ﺑﺎﺷﻨﺪ .این اﺣﺴﺎس محرومیت از ﻋﺸﻖ و ﻣﺤﺒﺖ در ﺑﺪرﻓﺘﺎری،ﻣﺴﺎﺋﻞ شخصیتی، خشمگین ﺷﺪن، اﻓﺴﺮدگی،ﻧﺎامیدی ، نداشتن آرزوﻫﺎی ﺑﺰرگ و ﻣﺴﺌﻠﻪ داﺷﺘﻦ ﺑﺎ ﻣﺮدم و در رواﺑﻂ ﺑﺎ دﯾﮕﺮان ایفای ﻧﻘﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ.


منبع:   hadafesabz.com